Overslaan en naar de inhoud gaan

Onderweg op de Camino Inglés - nawoord

camino schelp

Nawoord

Aan alle -min of meer- grijze/wijze pubers van de Camino Inglès okt 23,

na de kwistig gedeelde beelden na elke stapdag,

en de trouwe dagelijkse blog in woord én beeld, broederlijk gedeeld door Hans, BB en HaBa,

nog even stilstaan en terugblikken op onze onvergetelijke pelgrimstocht.

Weliswaar valt niets toe te voegen aan de bevlogen dichterlijke woorden van Bart

of de fleurige nabeschouwingen met altijd dat vleugje Hans-humor;

toch na enig bezinken en bezinnen en naar belofte een wat later dank-extraatje,

zij het reeds voelbaar aanwezig tussen de lijnen van de blog.

Wat een wonderlijke en hartverwarmende ervaring was het,

om in geen tijd van een groep nobele onbekenden 

te evolueren naar de warme verbondenheid van een hechte vriendengroep.

Stapgenoten en zielsgenoten waren vanaf de prilste ontmoeting inwisselbare begrippen,

verbazend snel groeiend en verdiepend met elke stap, elk verhaal,

maar evengoed in lekker luchtig samen lachen, plagen, uitdagen… 

in het ene busje veelal iets uitbundiger dan in het andere.

Ook in de talrijke bronnen van genieten vonden we elkaar gezwind en eensgezind,

even letterlijk als figuurlijk, tijdens en vooral na het stappen,

en zowel de lasten als de lusten werden even broederlijk als zusterlijk gedeeld en samen gedragen,

met zorg en aandacht voor elkaar, hier en daar in een klein gebaar, support, hints & tips.

Net als het klimmen en dalen volgden momenten van gezelschap en alleenzijn, van delen en inkeer, leute en stilte elkaar spontaan af,

in vrijheid en respect voor ieders ritme en tempo, voor betere en mindere dagen…of benen.

De kracht van het meebewegen met de groep was vooral sterk voelbaar op de route 66-episodes,

in het zwoegen en zweten over hete asfaltstukken, eindeloos opvolgende hellingen of verraderlijk vals plat.

Jacobus zag dat het goed was en stuurde ons zijn overvloedige zegen,

verwende ons met een hoogzomerse nazomer en perfect getimede regen...

Alom aanwezig en ook bron van kracht, genieten én dankbaarheid was natuurlijk de schoonheid van de natuur:

al of niet langs de groene variant, de groene heuvels van Gallicië, 

de onstuitbare herfstkleuren,

de verfrissende watertjes en koele rivierpaadjes,

de bedwelmende geuren van de eulcalyptus-bossen, de decoratieve reuze dennenappels,

de dorre maisvelden op de valreep gerooid, de ontelbare maiszoldertjes klaar voor de oogst,

en als ultieme beloning de zee in al haar wij(d)sheid: eind van de wereld én de tocht!

De camino zou de camino niet zijn, zonder ook bewogen momenten:

ieder voor zich, zichtbaar of minder zichtbaar,

maar zeker ook de gezamenlijke roerende momenten…

We koesteren allemaal de intense herinneringen aan de bijzondere viering in de cathedraal,

aan de bewogen aankomst op onze beide point zero’s,

en aan het laatste avondmaal vol bewogen woorden;

niemand heeft de credential, stempels of diploma nodig voor deze onvergetelijke ervaringen,

al blijven het kostbare, tastbare aandenkens.

Ook daarzonder blijft de camino vooral verder lopen als een mooie metafoor voor ieders levenspad:

met of zonder grote keuzes of moeizame beslissingen,

immer in beweging en verandering,

met lichte paadjes en donkere paadjes, klimmen en dalen, alleen en samen, 

focus op binnen en buiten, stilstaan en doorbijten...

Van het bewogen avontuur met de gestolen portefeuille en de al of niet verwachte vertraagde vluchten,

onthou ik vooral het onverstoorbaar goed humeur en milde geduld van de groep,

en het knappe staaltje van flexibele samenwerking bij de organisatie/communicatie van de  terugritten:

daar kan menig openbaar vervoer nog een lesje van leren!

Niet te vergeten of te verwaarlozen een welverdiende dank

aan onze trouwe volgbusjes en dito chauffeurs:

voor de zeer welkome waterbevoorrading, de vaak verrassende rustplekjes,

de nood- of overschotbagage, het geruststellende maar zuinig gebruikte noodvervoer…

en uiteraard aan Leslie voor de uitgebreide logistieke organisatie en ondersteuning van logies en transport.

Last but not least dank aan onze leider en geestelijke vader Bart 

voor de schitterende Buencamino initiatiefname en inspiratie,

af en toe met licht zakelijke variant en gratis NLP-tips, 

immer multi-tasking, omni-present en efficient, 

van ochtendlijke BBB met BB tot avondlijke blog of poëzie,

met een gul hart en handenvol attenties van paëlla tot bubbels, 

camino-curiosa, massages en…kilometers tape:

dankjewel Bart, en tot een volgende!!!

Jullie blijven in mijn hart, allemaal…dankjewel!

- Kristien