Dag 9: zaterdag 13 mei
Van Golinac naar Conques, 24 km
Vier wielen rollen over de serpentine-bochten. De weg ligt als een tagliatelle-lint willekeurig in de vallei van de George du Lot. De lage mistige wolken omhullen de toppen van de heuvels. Verscheidene tinten groen wisselen elkaar af. Groen groen en nog es groen.
Mijn hoofd nog vol van champagne-bubbels zet mijn benen op automatische piloot. Bruine koeien met hun luie blik loeren me na als ik passeer. De bloemen overal en heel dichtbij blijven van de partij. Boterbloemen en korenbloemen, klaprozen en nog een allegaartje van bekende bloeiers. Het uit de kluiten gewassen fluitkruid wiegt met me mee bij elke stap die ik zet. Boerenjasmijn buigt zich vol overgave met volle geur over me heen. Ik snuif diep en geniet van de zoete geur.
De oude tot ruïne afgekalefaterde huisjes staan er sprookjesachtig bij. De rozelaar strengelt rondom een vergeten regenpijp. De rododendron staat in volle glorie te pronken.
Paarden en ezels wisselen elkaar af. Ondertussen stroomt de regen langs de mauwen van mijn regenjack. De regendruppels zijn als glinsterende parels rondgestrooid in het hoge gras. Het gras is sinds gisteren wel vijftien centimeter gegroeid. Koeien liggen lui op hun malse bed en storen zich niet aan de voorbijganger. Honden lopen af en aan doch vergeten te blaffen als ze me zien.
De oude kerkjes hebben hier bijna allemaal een kruisrib-gewelf om de tand des tijds te trotseren. Kaarsjes branden onder de gebogen goedkeurende blik van de stenen heiligen. Waar is hun aureooltje gebleven?
Snelle hap en een slok van mijn levens-elixir, water dus, en daar schuifel ik verder. Mijn knieën lijken al de proporties van die van de viervoeters aan te nemen. Zij het dan dat die met hun leren laarzen bestand zijn tegen alle nattigheid. Modder kliedert over mijn kuiten. Ik steun nog wat meer op mijn stokken.
Donker grijze wolken klitten samen aan het firmament. Mijn oedemateuze knieën trekken me voort over de wegeltjes die met mossige glibberige, op hun kant gerangschikte, plaveitjes bekleed zijn.
De sluizen van de hemel gaan nu helemaal open als ik mijn doel bereik. Een donderslag klint in de verte. De basiliek is oud en groots. Gelaten haal ik adem en ik laat alle indrukken mee stromen over en in mijn lijf. Mijn maag en onderrug zijn ondertussen van plaats gewisseld. Mijn hart zit in mijn hoofd en ik glimlach. Even later sta ik in de souvenirshop.
Gouden bubbels beroeren mijn smaakpapillen. Rond mijn hals glanst de blauw-gele medaille.
- Greet
