Dag 10: donderdag 12 oktober 2023
Muxia naar Finisterre, 34.7km
Meteo: zonnig en afwisselend bewolkt (25 graden)- vaak stevige tegenwind
814 hoogtemeters
Het voordeel van als Chinees vrijwilliger met graagte af en toe de blog te mogen verzorgen, leidt ertoe dat je aandachtig observeert.
De 17 min of meer voor elkaar onbekende individuen zijn op die 10 dagen vergroeid tot een hechte groep die er voor elkaar staan. De geest van Jacobus heeft toch een ondefinieerbare invloed op de mensen.
Vandaag is een heel speciale dag: niet alleen hopen we vandaag het ‘point zero’ te bereiken, vandaag is er ook de herinnering aan ene Christophorus Colombus die in 1492 de Nieuwe Wereld heeft bereikt. De Spanjaarden maakten er daarom op 12.10 hun Nationale Feestdag van.
De busjes voeren onze Pelgrims vanuit het hotel na een uitgebreid buffet (!!) naar de startplaats Muchia (- 2 meisjes die zich verwennen met een snipperdag. Na de ondertussen gebruikelijk geworden rek en strek oefeningen (soft versie vandaag) starten we …. verkeerd. Maar de korte omweg leidt ons wel naar een prachtig uitzichtpunt en het punt 0 dat er ook is in Muxia.
We starten daar dan door om naar het volgende 0 punt te stappen. De hevige wind staat tegen en algauw volgt de eerste klim naar de molenwiekende, landschapverstorende en lawaaierige windmolens. We moeten dan ook vandaag nogal wat hoogtemeters verteren. We bereiken vlot de Alto Monte en een eerste rustpunt. De uitbaatster verliest het noorden bij al die opeenvolgende verschillende bestellingen maar onze groep blijft er rustig bij en verzamelt zich op een rustig bankje. Onze BB was ondertussen andere minder ontgonnen oorden gaan verkennen met wat blikschade tot gevolg. Onze garagist bekeek het eens van opzij en zag dat het meeviel en de keuring geen problemen zou veroorzaken.
Met nieuwe energie vatten we het tweede deel aan in een prachtig glooiende natuur. Bossen en vergezichten met azuurblauw water en witte stranden volgen elkaar op.
Wanneer aan de einder (nu ja) onze trouwe buschauffeurs L en JP verschijnen weten we dat een rustpauze niet ver af is. Een mooie locatie met drank vormt het ideale milieu voor rust en verpozing. De joviale uitbaatster voorziet ons ongevraagd van enkele heerlijkheden (waaronder de immer aanwezige tortilla), zodat ons energiepeil terug aan het summum staat.
Op en af, op en af , op en af gaat het rustig verder. De gesprekken vallen nooit stil en de kabbelende zee aan de rechterkant bewijst dat we verder in de goede richting gaan.
Vooraleer de laatste etappe aan te vatten, nog even bijtanken en dan richting het 0-punt.
Een langzaam stijgende weg door Fisterre brengt ons tot het einde van de wereld: Finisterre (Finis Terrae). Een schitterende bekroning bovenaan de rotsen, woorden schieten tekort om dit voor iedereen ontroerende moment te beschrijven. Dit bereiken na een toch wel inspannende vierdaagse beroert iedereen en dwingt tot stilte. We vallen mekaar in de armen, we wensen elkaar oprecht gemeend proficiat na alle inspanningen en de tranen van ontroering en vermoeidheid vloeien ongegeneerd. Je zou voor minder! Wat een onvergetelijk tweede hoogtepunt op deze Camino.
Na deze schitterende afsluiter spoelen de Pelegrina’s en Pelegrino’s het laatste hardnekkige stof dat zich de voorbije 10 dagen op hun lijf heeft verzameld af. Daaronder ontdekken ze de schittering van een onuitwisbare schat aan herinneringen die zij zullen koesteren hun leven lang.
Het diner staat bol van de mooie woorden door iedereen uitgesproken, zo individueel, zo oprecht, zo warm.
Bedankt BB. Bedankt Buencamino. Bedankt chauffeurs. Bedankt Pelegrina’s. Bedankt Pelegrino’s. We koesteren die mooie 10 dagen diep vanbinnen in de geest van de Camino en St. Jacob. Bedankt ons de mogelijkheid te hebben gegeven dit mee te maken! Ultreia en Suseia! Dit neemt niemand ons nog ooit af!
- Hans
