Dag 4: vrijdag 6 oktober 2023
Betanzos naar Bruma, 27 km
890 hm
Om 7u30 iedereen paraat aan de ontbijtdis.
Hoe mooi de kamers zijn, des te soberder de ontbijtzaal en wat op de tafel komt. De joviale ober houdt er de plezante sfeer in.
We verorberen een extra croissant want vandaag staat er een iets langere wandeling op de camino agenda met extra hoogtemeters.
We starten met een deugddoende en spierontspannende ochtend gymnastiek op het charmante centrale plein van Betanzos, onder het alziend oog van Diana, godin van de jacht.
We continueren onze Camino, nadat iedereen zich bevoorraadt om gedurende de dag de innerlijke mens te kunnen versterken. We kiezen ervoor om de mooiere groene alternatieve route te nemen. Deze lijkt wel een stiltepad zoals er in het Heuvelland zoveel zijn. Dan weer langs een rustig straatje, dan weer het bos in. Onze snelle voorman JP wijst kordaat en gezwind het pad aan.
Wanneer plots na ongeveer 10 km onze chauffeurs uit de tegenovergestelde richting opduiken, weten we dat ons een unieke rustpost te wachten staat. We worden met spijs en drank verwend in het Meson Museo in Presedo.
In een prangende zwoele hitte vatten we de klim van de dag aan, 10 km omhoog. De hoogtemeters smelten als sneeuw voor de zon onder onze dappere voeten, voorzien van goedzittend professioneel schoeisel, powered by Buencamino.
De camino nodigt uit om goed tempo aan te houden. Brede, goed onderhouden bosdreven bezaaid met gravel steentjes.
Langzaam, doch zeker, lichtglooiend naar omhoog. Ieder zoekt zijn eigen tempo en voor het eerst deze week komt er ongewild een splitsing in de groep.
Na een passage langs de "welriekende dreef" ( blijkbaar een nertsenkwekerij), halen we opgelucht adem bij het zien van onze tweede rustplaats Casa Avelina. Hoog tijd om de dorst te lessen.
Onderwijl komt de hulpvaardige waardin Carmen ons trakteren op allerlei lekkers en neemt ze ons mee naar haar kapel van Saint Roque in gezelschap van drie Mexicaanse Pelgrims. Een mooi emotioneel moment is het resultaat. Voor de kapel stond de knuffelboom. We worden aangemoedigd om te knuffelen en een wens te doen. Wat we in alle graagte aannemen.
We besluiten om de laatste kilometers van vandaag niet langs de voorziene weg af te leggen. Deze gaat immers langs een drukke verkeersader.
We zoeken en vinden een rustig en stil bospad zodat we deze prachtige dag moe en meer dan voldaan kunnen afsluiten met een frisse al dan niet alcoholische dorstlesser.
Deze groep verdient alle lof en eer. Allemaal terecht fiere en tevreden gezichten op weg naar ons hotel waar we voor de derde keer zullen overnachten.
- Bart.
